Zondag, 10 februari 2008. Onze oudste zoon en schoondochter hebben sinds 27 januari een zwarte Labrador, genaamd Bleu, 6 jr. oud. Prachtig, lief, aanhankelijk en heel gezeglijk. Ook de kleinkinderen vinden haar helemaal te gek. Vorige week waren we ook al samen naar het kanaal geweest, maar toen hadden zowel L.M. als ik het fototoestel vergeten. Dit keer gingen alleen Roellien en Bleu mee. Buddie en ik moesten even op hen wachten wat geen straf was, lekker in het zonnetje bij een temperatuur van 15 graden.
Aan het kanaal kunnen de honden lekker rennen, maar Bleu blijft dicht in de buurt van Roellien lopen terwijl Buddie van links naar rechts rent en soms even helemaal uit het zicht is. Bleu had al snel door, dat als ik Buddie fluit en hij snel komt er dan wat te halen valt. Dus zitten en wie weet valt er dan een brokje te smikkelen.
Op de terug weg zijn ze even bij ons binnen geweest, om te kijken hoe dat zou gaan. Bleu snuffelde even rond, vond een kauwbot en ging liggen. Als Buddie bij haar in de buurt kwam gromde ze. Nu laat Buddie zich niet zo gauw afsnauwen en probeerde het telkens weer. Op de foto is te zien dat Bleu kauwt en Buddie haar op haar kop likt. Het zit helemaal goed met die twee.

Een paar weken de blog niet bij gewerkt. Toch wil ik de drie foto's van eind december er nog op zetten. Buddie is overdag geregeld buiten, als hij dan weer naar binnen wil meldt hij zich via de bank bij ons achterraam.
's Avonds zit hij graag bij Harry op schoot, die hem daar ook ontzettend mee heeft verwend. Lex vindt de foto waar Buddie zo strak kijkt helemaal geweldig.

Vandaag zijn we weer naar het kanaal Almelo-Nordhorn geweest. Silvia was er ook met Sissi,de Dalmatiër. Dan is het rennen, snuffelen, met plastic flessen en stokken spelen. En daardoor flink moe worden en wat is er dan fijner dan op de verwarmde vensterbank liggen. Zo zien de voorbijgangers hem heel vaak liggen en er zijn zelfs mensen die even blijven staan en tegen hem praten.

Sinterklaas gevierd bij de kinderen. Buddie mocht ook mee, want er zat natuurlijk ook een kadootje voor hem in de zak. Buddie moest natuurlijk elk pakje besnuffelen, zijn baasje kreeg een ertswagon. Helaas, niet voor hem. Dan maar zelf even bij de zakken snuffelen. Zwarte Piet had zijn kado echter onder in de zak gestopt en het duurde vrij lang voor het gevonden was. Ach, zo erg was dat niet, want het pakpapier was ook leuk om mee te spelen. Kun je lekker verscheuren. Bij de laatste kadootjes zat Buddie's flostouw en zoals je ziet was dat helemaal geweldig.

Als we 's avonds laat nog even een rondje lopen met Buddie, komen we enkele muurtjes tegen waar hij elke keer weer opspringt. Hij loopt dan heel parmantig snuffelend of met zijn neus in de lucht. Om dit vast te leggen, kwam Lex-Martijn over dag foto's maken. Dit had heel wat voeten in de aarde, want als Buddie een camera ziet gaat hij er snuffelend op af. Maar uiteindelijk is het toch gelukt.

Iedereen die bij ons binnen komt wordt enthousiast door Buddie begroet en het liefst moet er dan ook even gespeeld worden, meestal lukt dit ook wel. Maar om dat Buddie niet van ophouden weet, loopt het wel eens uit de hand. Lex-Martijn was het dan ook goed zat en nam hem in de "houdgreep". Uit protest ging Buddie toen naar de bench, deed met zijn poot de klem van de bodem open en begon aan zijn kussen trekken. Hij kauwt nog steeds heel veel kapot, dit is zijn derde kussen en hij is met zijn zoveelste spijkerbroekpijp bezig. Hij scheurt en kauwt ze helemaal stuk.

Buddie mocht weer een keer mee naar de volkstuin. Hij vindt het daar geweldig, mag er naar hartelust graven, want de graafgaten worden vlak voor het weggaan toch weer dicht gemaakt. Je moet hem dan wel eerst in de autobench doen,want hij graaft zo weer een gat.



En zoals je ziet protesteerde hij flink toen mijn zus het gat dicht gooide.

Mijn zus staat in de deur opening van "Oons Huuske"

Zaterdag 11 augustus Max het halfbroertje van onze vorige Beagle Monty ( dezelfde moeder, andere vader )komt een week bij ons logeren. Hier kun je wel zien dat Max al 13 jaar is. Hij heeft een grijze kop gekregen en is wat sloom. Volgens zijn baasjes moest ik Buddie zo nu en dan even in de bench doen zodat Max wel geregeld een uiltje kon knappen. Nou Max en Buddie zochten ieders hun eigen plek voor hun slaapjes. Max meestal op de bank onder het afdak en Buddie op zijn eigen plekken in de zon of schaduw. Een foto van hun samen lukte niet.




Vrijdag 17 augustus +/- 10.30 uur, het is gelukt! Max en Buddie liggen samen in de zon. Als Buddie het geritsel van de camera hoort kijkt hij gelijk op. Ik heb dan ook meerdere foto's gemaakt, waarvan deze twee de leukste zijn.

Trouwens ik heb er weinig van gemerkt dat Max sloom is. Ja, hij kan goed slapen. Maar hij kan ook nog best op het hondenuitlaatgebied een sprintje trekken. Hij houdt het alleen niet zolang vol. Ook met de normale uitlaat rondjes van Buddie liep hij gewoon mee. 't Is nog steeds een heerlijk beest en is deze week weer lekker door mij verwend.